Bert en Jacolien wonen in een rijksmonument

Heerlijk vrij wonen op een ruim bemeten kavel, een mooi uitzicht op de weilanden, en alle faciliteiten op loopafstand van het dorp. Bert en Jacolien Otten hebben het prima naar de zin aan Dijkhuizen 107 in Ruinerwold, dat moge duidelijk zijn. Toch prijkt er sinds een jaar een te koop bord in de tuin van de geheel statige gerestaureerde boerderij uit 1896.
Niet voor niets staat de statige Herenboerderij met dwarsdeel in eclectische stijl zoals de exacte omschrijving luidt daarom op de lijst van rijksmonumenten. Het is volgens Jacolien ook niet zo dat het morgen verkocht moet worden. Als dat over een of twee jaar gebeurd, is dat ook prima. ‘Het zit ons niet op de nek’. Ze hebben hun zoon Lano van tien in ieder geval moeten beloven dat hij zijn lagere schoolperiode in Ruinerwold kan afmaken. En wat daarna op hun pad komt dat zien ze wel. ‘Ze willen nog een keer een move maken’ zoals het zelf zeggen. Nog een laatste keer zelf eigenhandig een huis vanaf de grond opbouwen dat is de bedoeling.

Er dan een jaar vier of vijf wonen en dan weer een nieuwe uitdaging zoeken. Dat is wat ze in het verleden altijd gedaan hebben vertelt Jacolien. Hoewel ze hier toch eigenlijk al veel langer wonen. Zo kregen ze het door de jaren heen steeds iets beter voor elkaar. Het gaf ze financieel ook de ruimte om veertien jaar geleden de grote herenboerderij te kopen.
Dat was op 9 september 2001. Een datum die ze nooit meer zullen vergeten. Ze waren in het dorpshuis in Ruinerwold aanwezig bij de veiling van Dijkhuizen 107. Het huis waarop ze een bod hadden uitgebracht. Terwijl het grote nieuws over de instortende Twin Towers in Amerika zich net via tv beelden op de achtergrond had verspreid. Van de tien bieders werden er twee naar voren gehaald, waaronder Bert en Jacolien. ‘Het bleef daarna nog een week spannend of we het zouden krijgen, want de verkopende partij die het laatste woord daarover had verbleef op dat moment zelf ook in Amerika. Door de ramp aldaar was communicatie met ons land even niet mogelijk’.

Voor de familie Otten pakte het uiteindelijk toch gunstig uit. Na een week kwam het verlossende telefoontje dat het huis hun eigendom was. Niet alleen de prijs was doorslaggevend geweest ook het plan van aanpak over de restauratie. Omdat het huis op de monumentenlijst staat moest dit in overleg gebeuren. Ze kregen te maken met drie partijen. ‘De Rijksdienst, de provincie Drenthe en de gemeente de Wolden hadden alle drie zeggenschap daarin’. Voor Bert was het een voordeel dat hij met zijn eigen bouwbedrijf de ervaring en knowhow in huis had om aan de klus te beginnen. Voor het echte werk kon beginnen moesten er toch nog wel enige noten worden gekraakt met de desbetreffende partijen. Toen was de subsidie ook rond. ‘Dat heeft uiteindelijk een jaar gekost. Achteraf nog best snel eigenlijk’.

Waar Bert en Jacolien nog het meest verbaasd over waren, dat ze alles nog in originele staat aantroffen. ‘Er was niets aan verknoeid. Iets wat je vaker ziet bij dergelijke oude boerderijen. Ramen die dichtgemetseld zijn en dergelijke. Zeker omdat er in al die jaren heel veel verschillende mensen hebben gewoond’. Met deze prettige constatering hield het verder ook wel op. ‘Overal stonden emmers om het hemelwater op te vangen. Van de zesendertig buitendeuren waren de meeste totaal verrot of aangevreten. ‘De Rijksdienst wilde graag dat we ze gingen repareren. Dat heb ik ze gelukkig uit het hoofd kunnen praten. Allemaal zijn ze vervangen door nieuwe’. De complete restauratie nam twee jaar in beslag. Alles is met oog voor detail en met respect voor de historie van het pand gerestaureerd. Het gehele complex omvat een bijna veertig meter lange boerderij met herenhuis en ruime deel, een bijgebouw met daarin een luxe gastenverblijf en garageruimte, een stijlvol erf en tuin met dito beplanting, bestrating en een weiland.

Aan de voorkant bevindt zich de centrale entree. In de gang ligt een marmeren vloeren. ‘Hier was nog wel discussie over met de Rijksdienst vertelt Jacolien. ‘De vloer was bruin in plaats van wit. Deze is toch uiteindelijk compleet vervangen’. Wat opvalt is dat de deuren in gang allemaal prachtig zijn omlijst. Deuren die leidden naar de garderobe, toilet en de sfeervolle woonkamer met schouw en binnenluiken. De meeste tijd wordt echter doorgebracht in de ruime woonkeuken met schouw. Daaronder bevindt zich nog een ruime kelder. ‘Die is nog net zo als vroeger, niets aan gedaan’. Verder bevinden zich op de begane grond de masterbedroom met schouw en garderoberuimte, twee kinderslaapkamers en een luxe badkamer voorzien van dubbele wastafels, toilet, inloopdouche en ligbad.

Op de eerste verdieping bevindt zich de zeer ruime werk-/logeer- of slaapkamer met imposante dakkapel en drie bergzolders. De prachtige pompstraat vormt een verbinding met de eveneens imposante ‘deel’ waar het bouwbedrijf van Bert is gehuisvest. Bert: ‘Vijfentwintig jaar geleden stonden de koeien hier nog op stal. Dat was te ruiken toen wij het destijds kochten’.
De boerderij is deels met riet, en deels met zeer bijzondere Lucas IJsbrand pannen gedekt. Naast de boerderij staat het bijgebouw met daarin een volledig, riant, verwarmd en geïsoleerd gastenverblijf bewoond door Bert oudste zoon uit een eerder huwelijk. ‘Handig om een oogje in het zeil te houden als wij er niet zijn’. Want behalve de boerderij in Ruinerwold beschikt de familie nog over een huis in Italië waar ze af en toe ook wel eens vertoeven. Dit huis is ook eigenhandig gebouwd door Bert en Jacolien. ‘Misschien dat we daar wel naar toe immigreren als dit verkocht is, we weten het nog niet’.