Boerenblond slaat nieuwe weg in
In de wandelgangen was al langer bekend dat de populaire cabaretgroep Boerenblond er in de huidige samenstelling mee gaat stoppen. En nu is het ook officieel. Nog één afscheidsoptreden in de huidige bezetting staat er gepland op zaterdag 9 maart in de Tamboer in Hoogeveen. Dan valt het doek voor Jan Boverhof en Jan Prent. De andere twee leden Marianne van der Klocht en Dirk Venema gaan verder met nieuwe spelers.
‘Na bijna twintig jaar vindt ik het mooi geweest’ vertelt Jan Boverhof, lid van het eerste uur. ‘Vorig jaar heb ik bij de anderen aangeven er mee te willen stoppen. Het begon mij meer energie te kosten dan dat het opleverde . Bijna elk weekend onderweg, druk op de ketel bij het schrijven van nieuwe programma’s, de boekingen regelen, website en facebookpagina bijhouden noem het maar op. Ik zag er soms tegenop om weer op pad te gaan maar zodra ik in de auto zat was het plezier wel gelijk weer terug. Ik vind het ook wel eens lekker niets te moeten, of om thuis te zijn. Ook Jan Prent herkent zich hier wel in. ‘Heb in een eerder stadium al laten doorschemeren er mee te willen stoppen. Mijn gezondheid laat soms te wensen over, en het drukke leven op de boerderij en een gezin was voor mij ook de reden om te stoppen’.
Even slikken
Voor de overgebleven leden Marianne en Dirk was het wel even slikken toen beide Jannen met het nieuws kwamen. Maar beiden hebben besloten toch door te gaan met Boerenblond. Marianne: ‘We vinden het natuurlijk ontzettend jammer, maar respecteren dit besluit. Op dit moment zijn we bezig met andere spelers’. Dirk: ‘Jammer maar begrijpelijk! Het voelt alsof je opnieuw moet beginnen’.
Vele mooie en bijzondere dingen meegemaakt
Door de jaren heen speelde Boerenblond zo’n beetje overal in de wijde omtrek, van kleine cafeetjes met twintig man tot zaaltjes en theaters voor een paar honderd man en grote feesttenten voor duizend man. Optredens die steevast waren uitverkocht. Marianne: ‘Het is destijds eigenlijk een beetje uit gekkigheid ontstaan in het cafe. Vanaf het eerste optreden ging het balletje gelijk al rollen. En werden we overal gevraagd te komen optreden. Jan Boverhof: ‘Noem het gerust een uit de hand gelopen hobby. Jan Prent die er later bij kwam weet zich nog veel te herinneren. ‘We hebben echt verschrikkelijk mooie en bijzondere dingen meegemaakt. Spelen op de boot naar Engeland tijdens een personeelsuitje van een bekende bank. Met een sport vliegtuigje van Hoogeveen naar Lelystad om daar op te treden tijdens de opening van een golfbaan. Of het Mont Ventoux verhaal. We hadden besloten dit samen gaan fietsen. Uiteindelijk was het alleen Marianne die mee deed. Wat ze niet wist was dat dat de andere drie boven op te berg stonden te wachten om haar te onthalen. Onderweg ’s nachts na het optreden nog even opsteken bij een tankstation, daar beleefde je vaak de mooiste dingen’. Ook werd er eens een bed in de kleedkamer geplaatst omdat een van de heren een hernia had opgelopen, en tussen het optreden door moest liggen. ‘Daar deed de organisatie niet moeilijk over’.
Niemand werd ontzien of gespaard
In vele plaatsen keerde het gezelschap jaarlijks terug. ‘Vele bekende gezichten, of de burgemeester op de voorste rij die het hardste lachte van allemaal. Soms werden we tevoren gevraagd om het ‘netjes’ te houden. Over bepaalde mensen, of groepen mocht niets worden gezegd. Schuine grappen moesten dan achterwege blijven. Kwam je ze dan later tegen in de foyer of bij de bar dan voerden ze zelf het hoogste woord, en was er van censuur geen sprake’. Marianne: ‘Soms was het tevoren echt een verrassing waar we gingen spelen en hoe het zou uitpakken. Meestal verliep dit wel goed. En een enkele keer pakte het anders uit. Vielen de grappen niet in goede aarde, of waren we niet goed verstaanbaar’. Dirk: ‘Daarom hebben we later ook besloten om flink te investeren in eigen geluid. Onderweg in de auto werden de optredens geëvalueerd. En daarbij konden we alles tegen elkaar zeggen. Niemand werd ontzien of gespaard. Het mooie is, we hebben nooit gedoe gehad, en zaten altijd op een lijn. Echter de regel was wel, wat in de auto besproken werd, bleef in de auto’. En dat Marianne de enige vrouw in het gezelschap was, is voor haar ‘nooit een probleem geweest’.
Bier, bitterballen en roppersaus
Optredens mondden steevast uit op een gezellige afterparty. Het waren veelal de spelers zelf die overal ‘het licht’ uitdeden. Jan Prent: ‘Als we op een bruiloft speelden dan hielpen we het bruidspaar soms nog mee om de cadeaus in de auto te laden. De mensen vonden het altijd prachtig als we na het optreden even een biertje met ze kwamen drinken aan de bar. Met een bittergarnituur er bij natuurlijk! We hebben er ongetwijfeld vele duizenden van opgegeten. Zo ook die keer dat we in een horecagelegenheid kwamen waar de kok niet al te hygiënisch te werk ging. De bitterballen werden geserveerd met een vreemde en ondefinieerbare saus. Door ons al snel omgedoopt tot ‘Roppersaus’ de reden laat zich raden! Elke keer als we dit nadien ergens bestelden keken ze ons niet begrijpend aan. Zelf hadden we dan de grootste lol met elkaar’.
Elkaar haarfijn aanvoelen
Het waren vaak ook dit soort seintjes en tekens die onderling werden gecommuniceerd. Dirk: ‘We voelden elkaar haarfijn aan op de bühne. Elkaar even aankijken, en de ander wist genoeg. Alle teksten en liedjes schreven we altijd zelf. En buiten de tekst om was er genoeg ruimte om te improviseren. Het publiek vond dat prachtig’. Die keer in de voetbalkantine in Hollandscheveld zullen ze ook niet snel weer vergeten. Jan Prent: ‘We hadden de plaatselijke bevolking wat op de hak genomen. En wisten niet of ze dat wel konden waardeerden. Nadat de spullen waren ingeladen kwamen we terug in de kantine, waar we een staande ovatie kregen. Prachtig, dat soort dingen vergeet je nooit weer!’.