Willem en Grietje Alberts zestig jaar getrouwd

Willem Alberts sloeg ruim zestig jaar geleden een groen blaadje aan de haak. Met die wetenschap geconfronteerd moet de jubilaris breeduit lachen, want zijn Grietje is zeven jaar jonger. Dinsdag vierde het echtpaar uit Ruinerwold het zestigjarige huwelijksfeest, diamant aan de Dr. Larijweg. Grietje (81) werd geboren op de Bloemberg, vlak achter Poortman, Willem komt van de Oshaarseweg in Koekange. Foto/tekst: Artizzl Media Peter Nefkens

Ze trouwden in het oude gemeentehuis van Zuidwolde, kregen vier dochters en vijf kleinkinderen. Willem en Grietje leerden elkaar kennen tijdens een dansavond in de Wijk. ‘Daar waren er zestig jaar geleden heel veel van’, herinnert Grietje zich goed. ‘Soms op wel drie plekken tegelijk, dan kon je kiezen. Je had de vrouwen ook voor het uitzoeken’, lacht Willem. ‘Er zaten er wel acht aan een tafel.’ Grietje hoort het glimlachend aan. ‘Er waren ook wel mannen bij hoor’, vult ze serieus aan. Of ze eerste keus was van Willem? ‘Bij lange na niet’, flapt ze eruit. Maar uiteindelijk met een straatlengte de beste keus, want ze waren in de vorige eeuw al heel erg verliefd en nu alleen maar verliefder.

Ze gingen haast iedere week dansen en genoten van het leven, zoals ze dat nu nog steeds doen. Natuurlijk komen de gebreken met de ouderdom, maar Willem en Grietje redden zich nog prima aan de Larijweg, met een klein beetje hulp. ‘Ik kan niet meer fietsen, want ik heb twee nieuwe heupen’, zegt Grietje. ‘We fietsten heel veel, hebben altijd aan de Drentse Fiets4Daagse meegedaan. We hebben alle startplaatsen wel gezien.’

Grietje ging naar de Huishoudschool aan het Prinsenplein in Meppel, daarna kon ze de handen thuis uit de mouwen steken in het huishouden en op de boerderij.
Hun eerste huis stond op Bloemberg, daarna trokken ze naar een boerderij in Koekange. Zoals destijds gebruikelijk hadden ze van alles wat: een varken, wat kippen, konijnen en een koe, later wat meer. Melkvee, wat tot ruim dertig jaar geleden bij Willems pensionering nog 35 stuks vee was. Daarna gingen ze hobbymatig door met de boerderij. Vol trots vertelt Grietje hoe het met de twee rechterhanden van haar man gesteld was en is. ‘Je staat er versteld van. Hij heeft die twee kasten zelf gemaakt’, wijst ze de huiskamer in. Daar staan twee kasten, waarvan iedereen zou zeggen dat die kant-en-klaar gekocht waren. Bij andere boerderijen timmerde hij in de stallen en ook nu helpt hij de kleinkinderen nog wel eens. De tijd dat Willem her en der ‘uit timmeren ging’, is nu wel voorbij. Willem moest na de oorlog naar Nederlands-Indië en speelde veel toneel. In De Stapel, later ook bij De Morgenstond. Hij mag graag puzzelen en zorgt voor een keurige berm bij hun huis en dat van de buren. ‘Ik heb daar narcissen in en er komen goudsbloemen, ik maai het gras ook nog’, zegt Willem. En peren in oktober tijdens de grote perendag? ‘Nee hoor, de peren kopen we gewoon bij de groenteboer.’